Mówczyni, Traci Chee

Tytuł: Mówczyni

Autror: Traci Chee

Wydawnictwo: Bukowy Las

Rok wydania: 2018

Ilość stron: 536

Znalazła miejsce rozświetlone blaskiem księżyca i wyjęła Książkę z etui. Pochyliła się tak nisko, że ustami niemal musnęła symbol na okładce.

Znalazła miejsce rozświetlone blaskiem księżyca i wyjęła Książkę z etui. Pochyliła się tak nisko, że ustami niemal musnęła symbol na okładce.

Przedstawiłam wam ostatnio Czytelniczkę autorstwa Traci Chee. Ubolewałam nad tym, że książka jest mało znana i przeszła bez echa i chociaż z promocją drugiej części jest minimalnie lepiej, to nadal nie ma takiego zalewu jak przy innych pozycjach, które potrafią wyskakiwać z co drugiego profilu. Pierwsza część była niezła, druga wciągnęła mnie bez reszty.

Akcja drugiego tomu zostaje podjęta w miejscu zakończenia pierwszego- Sefii i Łucznikowi udaje się zbiec przed Strażą. Muszą sobie poradzić z trudną przeszłością; Sefia z prawdą o swoich rodzicach, a Łucznik z tym, kim się stał i jak wpłynęło na niego porwanie przez impressorów.

Kiedy spotykają ich grupę i oswobadzają porwanych chłopców, Łucznik znajduje remedium na koszmary, które nie pozwalają mu normalnie funkcjonować, odkąd odzyskał wspomnienia. Walka. Zemsta. Pokuta. Staje się wodzem bandy uratowanych chłopaków i razem tropią ipressorów i uwalniają ich ofiary. Jednak cena tymczasowego uśmierzenia bólu jest wysoka. Trudno odpokutować wyrządzoną krzywdę i rozlew krwi dalszą przemocą. Walka przynosi Łucznikowi ukojenie, ale kłębiące się nad nim cienie stają się coraz mroczniejsze. Łucznik nie wie już, kim jest i kim się staje. Próbując zmienić swój los pcha się prosto w jego objęcia.

A ich herszt miał złote oczy kota(…) To był ludojad(…) Zamkniesz takiego kota w klatce, ale pewnego dnia on się wyrwie i cię dopadnie…a razem z tobą wszystkich innych, co staną mu na drodze. Lepiej zostaw tę bestię w spokoju, o ile wiesz, co dla ciebie dobre.

Sefia wiernie mu towarzyszy, ale chłopak coraz bardziej się od niej odsuwa. Dziewczyna spędza więcej czasu nad Książką, starając się wykorzystać ją do ich celów. Poznaje przeszłość swoich rodziców, ich i Straży, i zaczyna inaczej patrzeć na spór, który się rozgrywa. Czuje się winna. Do tego książka pokazuje jej straszną przyszłość- Sefia ma utracić Łucznika. Ale i tak podejmuje odpowiednie kroki, żeby zapewnić mu bezpieczeństwo i przyszłość, która nie pachniałaby krwią. Traci zaufanie do Książki, która zdaje się być żywym, czynnym bytem i zataja przed nią niektóre fakty.

W tym samym czasie kapitan Reed musi zrewidować swoje poglądy. Chce wiecznego życia w opowieściach czy może nastał czas, żeby zacząć zachowywać się moralnie i wybrać to, co musi być zrobione. Na wodach Kelanny panuje chaos- żaden statek nie jest bezpieczny, nawet wyjęci spod prawa.

Za to wątki historii wskakują na swoje miejsce. Po lekturze pierwszej części pozostaje wiele pytań, na które dostajemy odpowiedź  w drugiej. Dobrze przemyślane splatają losy bohaterów, przecinając ich drogi. I czym więcej wiemy tym bardziej niejednoznaczne stają się postacie. O ile  wcześniej można było kogoś nie lubić, bo był tym ,,złym’’, po zapoznaniu się z pobudkami postaci rozumiemy je , nawet jeśli nie pochwalamy.

Bohaterowie są zwyczajnie hardzi. Każdy robi to co powinien, albo to, co uważa za słuszne i niekiedy balansuje swoim życiem. Nikt nie narzeka, nie skarży się, tylko szuka rozwiązania. Jak Sefia i Łucznik. W tej części poznajemy ich bliżej, dojrzewają, uczucie między nimi się również, choć nie jest łatwe, bo obydwoje są obarczeni wyrzutami sumienia i walczą z własnymi demonami. Kibicowałam im do ostatniej strony, bo są jedną z lepszych par w literaturze fantasy- każde z nich potrafiłoby dać sobie radę samotnie, ale pragną siebie zachłannie i nieustępliwie. Warto też zwrócić uwagę na wątki homoseksulane. Autorka wplata je do powieś naturalnie i nienatarczywie, co chwalę, bo ludziom należy deliaktnie podsuwać tolerancję, a nie ciskać im ją w twarz.

W tej części rozwija się też wątek polityczny i zostaje przybliżony obraz Straży. To ile są w stanie poświęcić, żeby chronić Książkę i pismo. I co tak ogromna władza z nim zrobiła. Delikatne manewry polityczne i dwulicowe wybiegi są na porządku dziennym, a niewłaściwy krok może kosztować życie.

Tak jak pisałam o Czytelniczce, Traci Chee nie wyróżnia się stylem, ale odnoszę wrażenie, że tutaj lepiej poradziła sobie z opisem i prowadzeniem narracji. Poznajemy historię z perspektywy różnych osób i śledzimy losy Łucznika i Sefi- uczucie między nimi oraz ich rozterki są lepiej i bardziej szczegółowo opisane. O ile Łucznik rysował się wcześniej jako postać ciekawa, ale pozostająca w tle, tym razem wiedzie zdecydowany prym. Po odzyskaniu pamięci staje się postacią interesującą i złożoną.  Współczujemy mu i brzydzimy się go.

Wszystko to w atmosferze wieczornych ognisk, magii trzaskającej w niebo, drobinek prochu, odoru krwi i odurzającej morskiej bryzy. Akcja książki nie zwalnia i prowadzi nas przez królestwo, przez lasy, zimne korytarze Straży i rozkołysane wody.

Z westchnieniem czekam na kolejną część. Jeżeli będzie tak samo dopracowana graficznie i utrzyma poziom fabularny, będzie cieszyła oko i czytelnika.

Strony zatrzepotały pod jej palcami, a potem ułożyły się płasko, tworząc gładką, bladą płaszczyznę, poznaczoną atramentem.

Za egzemlarz dziękuję wydawnictwu: