Alan Cole nie jest tchórzem!

Tytuł: Alan Cole nie jest tchórzem

Autor: Eric Bell

Wydawnictwo: YA!

Rok wydania: 2018

Liczba stron: 246

Monitorując rynek wydawniczy, z uśmiechem obserwuję coraz więcej wypuszczanych pozycji o tematyce LGBT oraz rosnące nimi zainteresowanie. Dużo mówi się o takich tytułach jak Simon oraz inni Homo Sapiens, Will Grayson, Will Grayson czy ostatnio wydanej Zostawiłeś mi tylko przeszłość. Temat przestaje szokować i spotyka się z coraz większym zrozumieniem, więc nic dziwnego, że pojawiają się kolejne pozycje. Nie spodziewałam się jednak, że przeczytam o problemie coming out… z perspektywy dwunastolatka

Przejście przez szkołę średnią nie jest łatwe, zwłaszcza, jeżeli nie chce się rzucać się w oczy. Alan Cole wie o tym doskonale, dlatego swojej sympatii rzuca tylko ukradkowe spojrzenia w zatłoczonej stołówce. W połączeniu z historią jego wyszukiwarki: ,,Co zrobić, gdy spodoba mi się inny chłopak, nękający go na każdym kroku starszy brat Nathan, szybko odkrywa największą tajemnicę  Alana i… posuwa się do szantażu. Zmusza go do udziału w ostatecznej rozgrywce znienawidzonej gry ColevsCole, w której stawką jest jego tajemnica. Tyle tylko, że Alanowi nigdy nie udało się wygrać i wykonać większości rzeczy wymyślonych przez brata. Czy sprosta siedmiu niemal niemożliwym do wykonania zadaniom?

NIEjestemtchórzem

Zdawać by się mogło, że autor skupi się na coming oucie i wątku homoseksualizmu, ale on dojrzewa gdzieś w tle, podsycany przez grę, którą prowadzą bracia. Oprócz tego przyglądamy się trudnym relacjom rodzinnym w domu Alana oraz jego relacjom z przyjaciółmi. Śledząc toksyczną atmosferę w domu, jesteśmy zaskoczeni wzajemnymi stosunkami członków rodziny i pod ogromnym wrażeniem, pogody ducha i siły charakteru, którymi wykazuje się Alan. Ojciec wywiera olbrzymią presję na obu synów, oczekując od nich zadowalających wyników i prezentacji społecznej, nie szczędząc przy tym uszczypliwości, niemiłego komentarza i… faworyzując młodszego syna, poniżając jednocześnie starszego. Sfrustrowany Nathan, który tęskni za czasami, kiedy cieszył się ciepłymi uczuciami ze strony rodziców i skupioną na sobie uwagą, wyładowuje złość i rozżalenie na bracie poprzez przemoc i znęcanie się nad nim. Wycofana matka, odcięta od swojej rodziny i stłamszona przez męża obserwuje wszystko biernie z boku.

Alan przytłoczony swoją rozwijającą się seksualnością i wyłaniającą się orientacją seksualną, którego artystyczne talenty są przedmiotem drwin ojca, znajduje oparcie w dwójce przyjaciół. Madisonie- który ma dla każdego dobrą radę i wielką dozę kultury i który boryka się z otyłością, oraz Zacka, który nie potrafi ogniskować uwagi, a jego myśli są niczym stado ptaków. Okazuje się, że dwójka znajomych, odrzucona przez szkolną społeczność okaże się dużą pomocą w grze oraz prawdziwymi przyjaciółmi, którzy będą wspierać go w tym, jaki jest naprawdę.

Przywołaj mnie do porządku, kiedy zejdę z drogi.

Poznajemy historię z perspektywy dwunastolatka i bynajmniej nie jest infantylna, ponieważ Alan jest bardzo dojrzały jak na swój wiek. Powiedziałabym, że jest starszy i myślę, że byłby to dobry zabieg. Powiedzmy, czternaście lat, byłoby właściwszym wiekiem na odkrywanie preferencji i wyłaniającej się seksualności. Jestem jednak w stanie przymknąć na to oko, bo Alan to wycofany dzieciak, introwertyk i osoba wrażliwa, jego przemyślenia są wiec jak najbardziej na miejscu. Język jest prosty, łatwy w odbiorze, adekwatny do wieku narratora, ale przy tym z zainteresowaniem śledzimy to, co chłopak ma do powiedzenia.

To coś więcej niż książka o coming oucie. Znajdziemy tu przede wszystkim poszukiwanie: samego siebie i wspierającego otoczenia, jakie potrzebne jest młodym ludziom. Oraz naukę i rozwijanie dumy z tego, kim  naprawdę się jest. Mało rzeczy jest tu czarno-białych i chociaż pewne rzeczy są niewybaczalne, obserwujemy przemianę bohaterów negatywnych. Zarówno ci młodsi jak i starsi uczą się, że najważniejsze jest bycie sobą, rozwijanie swoich możliwości i nie tłamszenie innych w tym, co ich od nas różni. Łatwo jest osądzać, trudniej zaakceptować. Ale okazuje się to możliwe.

Nie trzeba być kimś bardzo głośnym, by zmienić świat. Wystarczy tylko…

Za egzemplarz dziękuję wydawnictwu:

YA!