Podniebny, Kerstin Gier

Tytuł: Podniebny

Autorka: Kerstin Gier

Tłumaczyła: Elżbieta Ptaszyńska- Sadowska

Wydawnictwo: Media rodzina

Rok wydania: 2018

Liczba stron: 440

Sama zafundowałam sobie rozczarowanie. Słyszałam o książkach Pani Gier- kojarzyłam je za sprawą pastelowych okładek i  motywu fantastyki. Widywałam je na tyle często, że zwróciły moją uwagę, chociaż jestem fanką innego stylu i kolorystyki. Widocznie odezwała się głęboko skrywana strona mojej kobiecej natury. Inna część nie wiadomo czemu, zakodowała sobie, że to fantasy i powolutku, aż do połowy, powoli utwierdzałam się, że nie. Ale wina leży po mojej stronie.

Podniebny

serdecznie wita.

Życzymy udanego pobytu.

Siedemnastoletnia Fanny Funke rzuciła szkołę- w końcu nie każdy musi mieć maturę. Odbywa roczną praktykę w szwajcarskim hotelu Chateau Janvier, nazywanym pieszczotliwie Podniebnym. W okresie świąteczno-noworocznym podupadły już nieco hotel przeżywa oblężenie. Zjeżdżają się do niego stali bywalcy i ludzie ceniący jego stagnację w czasie. Często cieszący się pozycją, prestiżem i splendorem sławy, pozwalają w nim sobie na odrobinę nostalgii. Cały zastęp pracowników uwija się, żeby przychylić im nieba i spełnić, często wydumane, zachcianki znudzonych gości.  Podczas wykonywania obowiązków Fanny ma szansę obserwować hotelowych gości. Pewne wydarzenia prowadzą do tego, że zaczyna wątpić w sielską atmosferę świąt i nie chodzi bynajmniej o legendarnego ducha. Ma wrażenie, że jej niepokój bierze się ze złych intencji któregoś z gości. Razem z Benem, synem jednego z właścicieli hotelu oraz tajemniczym Tristanem stara się rozwikłać zagadkę  i nie pozwolić, żeby zdarzyło się coś złego.

Jakkolwiek idiotycznie(i pewnie żałośnie) to zabrzmi, nigdy nie wyglądałam równie elegancko jak w tym roboczym kitlu i uciskowych rajstopach.

Tym co mnie zaczarowało, był hotel. Usytuowany wysoko w malowniczych Szwajcarskich górach, odseparowany od świata krętym podjazdem i niekiedy zwałami śniegu. Miejsce, gdzie zatrzymał się czas. Urzeka atmosfera ciepła i przychylności jakie oferuje hotel, mimo pewnej staroświeckiej niewygody. Brak postępu w wyposażeniu i nowoczesnych rozwiązań technicznych wynagradza oddechem historii. I swoją duszą. Tutaj każdy znajdzie dobre słowo, kapkę melancholii i urządzi sobie miejsce, gdzie będzie czuł się komfortowo. Na tyle, żeby wracać do niego przez kilkanaście, dziesiąt lat jak do bezpiecznej dziupli. Personel hotelu również sprawia wrażenie, jakby był w Podniebnym od zawsze. Dla każdego mający mądre i ciepłe słowo konjerż Rocher, Pavel wypełniający terkoczące pomieszczenie pralni uduchowionym głosem, pedantyczna panna Muller, która etykietę mogłaby recytować wybudzona w nocy. Podniebny dał im miejsce, które wypełnili sobą.

Monsieur Rocher był dla mnie dobrym duchem Podniebnego.

Niestety mam wrażenie, że kreacja hotelu na takim poziomie odbiła się na reszcie. Pozostałe postacie są dosyć szablonowe. Denerwująco szablonowe. Mamy Fanny, dziewczynę, która chce się uwolnić od rodziców, którzy wypominają jej brak matury i która zaskarbia sobie sympatię dwóch chłopców z hotelu, a jakże by inaczej. Jednego szarmanckiego i miłego z sercem na dłoni, drugiego tajemniczego i przystojnego bad boya, arogancko rozbrajającego. Jak przewidywalnie. Mamy grupkę okresowo przyjętych dziewczyn, głupiutkich niczym z programu dla nastolatek, nękających Fanny. Wszystko znane, powielone i jednak troszeczkę zbyt schematyczne.

Dodatkowo nie pomaga język i momentami bardzo kolokwialne, maksymalnie potoczne zwroty. Żywcem wyjęte ze szkaradnej gwary nastolatków i jak na  wiek bohaterki(siedemnaście lat) zbyt infantylne i rażąco kontrastujące z hotelowym tłem.

Sama historia też nie zrobiła na mnie spektakularnego wrażenia, była dosyć przewidywalna i również bazowała na znanych chwytach. Na tyle, że poczułam się troszeczkę zawiedziona.

Niemniej, Podniebnego czyta się przyjemnie i bezrefleksyjnie. Jest to książka młodzieżowa dedykowana młodszemu czytelnikowi. Ktoś nastawiony na poważną tematykę i aktualne problemy społeczne nie ma tutaj czego szukać. Nie jest to lektura o której pamięta się długo, ale niezobowiązująco i przyjemnie spędza się przy niej czas.

Za egzemplarz dziękuję wydawnictwu