Maxime Chattam, Inny Świat. Przymierze Trojga

Tytuł: Inny świat. Przymierze Trojga

Autor: Maxime Chattam

Wydawnictwo: Sonia Draga

Rok wydania: 2011

Liczba stron: 360

                                Pierwsza część cyklu Inny Świat francuskiego bestsellerowego autora Maximea Chattama była dla mnie czystą kartą. Dopóki nie wzięłam jej do ręki, zarówno autor jak i seria były mi nieznane, dzięki czemu podeszłam do lektury bez żadnych oczekiwań, które mogłyby wypaczyć moją ocenę.

                                Chattam kreśli wizję postapokaliptycznego świata – wielka burza i zamieć śnieżna pogrążają kraj w chaosie. Osobliwe, niebieskie błyskawice pełzają po mieście, wspinają się po budynkach i wdzierają się do domów w poszukiwaniu ofiar. Nikt nie jest bezpieczny. Rażony błyskawicą ,,wyparowuje’’.

Tobias i Matt, para przyjaciół, budzą się zdezorientowaniu w opustoszałym mieście. Okazuje się, że ludność została zdziesiątkowana. Przy życiu ostały się głównie dzieci, zaś dorośli ulegli mutacjom albo stali się agresywni i nieprzewidywalni. Podejmują wędrówkę w poszukiwaniu ocalałych i sprawdzenia czy kataklizm dotknął także obszarów położonych poza miastem.

Udaje im się dostać na wyspę, gdzie zebrała się grupa ocalałych dzieci, ponieważ była odseparowana. Ocalałe dzieci nazywają siebie Piotrusiami – na część bajkowego Piotrusia Pana i zamieszkują zamki ufundowane niegdyś przez ekscentrycznego miliardera. Tworzą wspólnotę i stopniowo próbują się odnaleźć w zmienionym, nieprzychylnym świecie, który agresywnie broni siebie samego. Muszą poradzić sobie z elementarnymi potrzebami i obejść się bez wiedzy i pomocy dorosłych.

Wiesz, myślę, że w świecie, który stoi przed nami otworem, wszystko jest możliwe, że jest w nim miejsce dla każdego, dla wszelkiego rodzaju usposobienia, ambicji, że wystarczy wybrać rolę, którą chce się zagrać.

Matt i Tobias początkowo pozostający pod wrażeniem zorganizowanego życia na wyspie i wspólnoty szybko przekonują się, że nie między wszystkimi panuje harmonia i przyjaźń. Muszę rozwiązać tajemnicę wyspy i odkryć sekret nawiedzonego zamku, zanim będzie za późno, bo zdaje się, że komuś nie odpowiada ich dociekliwość.

Matta niepokoją również niezwykle plastyczne sny, które go nawiedzają i tajemniczy Rauperoden, który niepokojąco zbliża się do granicy rzeczywistości i zdaje się pożądać w jakiś sposób jego osoby.

 

                                Świat wykreowany przez Chattama przyciąga. Czytając, widzimy błyskawice pełzające po ziemi, rozbujałą roślinność i zmutowane istoty – owoc osobliwej burzy i być może, zemsta Ziemi ze eksploatację i destrukcyjną naturę ludzi. Chattam pokazuje wizję świata, w którym Ziemia przywołuje do porządku ludzi, którzy za bardzo się rozpanoszyli, a nadzieję  na odbudowę pokłada w dzieciach. Nie jest to światotworzenie na najwyższym poziomie, ale to co znamy zostało przyzwoicie ,,podrasowane’’.

Z kolei bohaterowie sprawiają, że książka traci jako całość. Śledzimy losy Matta i Tobiasa, a później także ich przyjaciółki Amber, którzy razem tworzą tytułowe przymierze trojga. Są to dzieciaki około czternastoletnie i zachowujące się adekwatnie do wieku, co rzadko się zdarza, bo zwykle tendencja jest odwrotna, ale w tym przypadku nie jest to dobre, bo… są zbyt infantylni. Ich przemyślenia są płytkie, nieskomplikowane. Podobnie jak dialogi. Czternasto, szesnastoletni bohaterowie powinni być tworami bardziej złożonymi i posiadać bogatszy świat wewnętrzy. Pod tym względem jestem bardzo rozczarowana. Zabrakło tutaj wyrazistości, charakteru, czegokolwiek, co zwróciłoby na nich uwagę, a przecież często to właśnie bohaterowie tworzą opowieść.

                                Całość rozpoczyna lekki cykl przygodowego fantasy, które nakierowane jest raczej na młodszego czytelnika z racji tego, że chociaż świat jest barwny, to bohaterowie są prości i nieskomplikowani. Wykreowany świat ma jednak w sobie to coś, co sprawia, że z chęcią parłam do przodu przez następne strony. Prosty i przejrzysty język nie ujmuje powieści, sprawia tylko, że akcja płynie swobodnie i wartko.

Nie jest to fantasy z najwyższej półki, ale miło spędziłam przy nim czas i polecam je dla młodszego czytelnika. Jestem już po lekturze drugiej części i mogę zdradzić, że wszystko rozwija się w interesującym kierunku.

Za egzemplarz dziękuję wydawnictwu: