Czarny Mag. Adeptka, Rachel E. Carter

*Jest to drugi tom serii, więc siłą rzeczy recenzja będzie zawierać spojlery.

‘’Ryiah przeżyła rok próby w akademii magii, ale to była ta łatwa część…’’. To samo można powiedzieć o pierwszej części, bo to drugą z kolei książkę dotyka syndrom ,,drugiego tomu’’, gdzie kondycja autora spada i fabuła się potyka. Czy dotknęło to ,,Adeptki’’? I tak, i nie.

Po roku wytężonych zmagań i bezwzględnej realizacji, Ryiah osiągnęła to, czego tak bardzo pragnęła. Dostała się do wymarzonej frakcji bojowej. To jednak dopiero początek zmagań. Właśnie teraz zaczyna się prawdziwa nauka. W towarzystwie nauczyciela, który jej nie znosi i wrogo nastawionej Priscilii. Sytuacji nie ułatwia też relacja z Darrenem, oscylująca między wrogością a sympatią, a może nawet fascynacją…

Jednak kiedy jeden z uczniów zostaje zabity, nauka schodzi na dalszy plan. W powietrzu wisi wojna. Riyah być może będzie musiała wykazać się swoimi umiejętnościami szybciej niż sądziła.

,,Przełamałam barierę – tę, która z reguły pozwalała mi utrzymać kontrolę nad magią wywołaną cierpieniem.’’

Cztery lata zamknięte w jednym tomie stoją w silnej opozycji do tomu pierwszego, opisującego jeden początkowy. Tutaj wzięta pod lupę nauka skupia się głównie na corocznym pojedynków kandydatów z dwóch roczników. Nie wyobrażałam sobie, żeby autorka pociągnęła wątek edukacji równie szczegółowo co w poprzednim tomie, bo albo jej nie starczyłoby pomysłów, albo czytelnikom cierpliwości. Za pierwszym razem pojedynek między kolegami podzielonymi na dwie grupy zyskał moją aprobatę, ale jego powtarzalność nieco przygasiła ten efekt. Metody różniły się między sobą, podobnie jak taktyka, ale schemat pozostawał ten sam. Oprócz tego znajdujemy również wzmianki o treningach, które teraz toczą się między mentorem- uczniem starszego rocznika, a jego młodszym o rok wychowankiem. Tutaj mordercze treningi, słowne utarczki i niesprawiedliwe traktowanie nie wywierają już takiego wrażenia. Mistrzowie nadal są niesprawiedliwi, a momentami nawet uprzedzeni. Elita nadal się panoszy, choć niektórym udaje się ich umiejętnie przyćmić i  nie dać zepchnąć się na margines.

,,Co dobrego może przynieść dziewczyna frakcji bojowej, jeżeli zawsze głupio stara się wykorzystać zalety swojej płci? Ryiah, albo nauczysz się radzić sobie z bólem, albo idź do zakonu.’’

Akcja za to nabiera tempa i…wykluwa się fabuła! To czego brak doskwierał mi tak bardzo w poprzedniej części, która zamknęła się w akademickich murach. Tutaj coś się dzieje, pojawia się bunt, knowania polityczne i dworskie knowania. Co prawda w niezbyt wyrafinowanej formie, ale jednak i po ,,Pierwszym roku’’, choć spodziewałam się takiego obrotu spraw i tak jestem pełna pozytywnych uczuć. W końcu mamy tło, królestwo i niezadowoloną grupę. Po pierwszej części tak oszczędnej w detale ta, nadal skromnie skreślona intryga, zaskakuje czytelnika i rozpościera przed nim pełnię możliwości. A fakt zakończenia nauki tylko wzmaga wyczekiwanie, oznacza to bowiem, że adepci ukończą pobieranie nauk i całość uwagi skoncentruje się na nowych wątkach. Bardziej dynamicznych, rozbudowanych i przede wszystkim, angażujących.

,,Zdążyłam się schylić, gdy między nami rozbłysły pęki iskier. Magia wroga uderzyła w barierę znajdującą się kilkadziesiąt centymetrów przede mną.’’

Na razie zalewa nas jednak potok obfitych uczuć. Pisałam o tym, że w pierwszej części kiełkuje relacja love-hate, a tutaj… tutaj rozwija się ponadprzeciętnie i zasłania przerośniętymi liśćmi resztę wydarzeń. To prawdziwy emocjonalny rollercoaster i chwilami miałam ochotę, może nie puścić pawia, ale wysiąść. To ile tutaj nastąpiło zwrotów, wybiegów i konszachtów przekracza granicę przyzwoitości, a przynajmniej mojej cierpliwości. Raz jest dobrze i fatamorgana zsyła amory, a raz ziemia drży pod naporem nienawistnych spojrzeń. Zdarza się też, że zalewa ją rzęsisty deszcz i w pewnym momencie człowiek się poddaje, bo stwierdza, że zmiany klimatyczne są nieprzewidywalne, a na świecie źle się dzieje. Kochajcie się, albo się nienawidźcie, zmieńcie zdanie ewentualnie raz, od biedy dwa, ale kolejne to już zbyt wiele.

Bohaterowie są jednak prowadzeni konsekwentnie, nawet jeżeli ich miłosne zakusy sprawiają, że mam ochotę skrócić ich o długość kolan. Albo głowy. Ambicja Riyah nadal pcha ją do działania, a marzenia zataczają coraz śmielsze koło i wydają się coraz bardziej dostępne. Dziewczyna nadal ciężko pracuje nad swoimi umiejętnościami i nad tym, żeby wyjść przed szereg. Jej reakcje i uczucia są o wiele bardziej spójne i wyważone. Widać, że autorka ma pomysł na swoich bohaterów i od początku wie, co chciałaby z nimi zrobić i od początku prowadzi ich do tego miejsca.

Podobnie jak część pierwsza, lektura wciągnęła mnie bez reszty. Przez moment po tak szczegółowym przedstawieniu Akademii miałam wrażenie, że jest nieco ubogo i czegoś mi brakowało, ale rozszerzony świat i stworzona fabuła wypełniły część tej pustki. Część, ale nie całość. Zarówno świat jak i wykreowane podwaliny fabularne uważam za dosyć proste, aczkolwiek dzięki tej prostocie, która nie wymaga wytężonej uwagi i czynnego zaangażowania, zagłębiamy się krainę magii i na moment zapominamy o świecie.

Za egzemplarz dziękuję wydawnictwu